مسافر

یادش بخیر آن مدت کم را که حاضر بود

من هم دلم مانند او آسوده خاطر بود

از چارچوب پنجره مى دیدمش گاهى

زیباترین تصویر دوران معاصر بود

با چشم خود دیدم خیابان را دو قسمت کرد

بى معجزه! وقتى که روى خط عابر بود

دنبال کردم رد پایش را و فهمیدم

که خانه اش توى خیابان مجاور بود

با دسته گل رفتم بگویم دوستش دارم

گفتند پیش پایتان رفته، مسافر بود

امیرمهدی صفایی

زمزمه های یک شب پر درد

قول دادیم به هم عاشق هم می مانیم
به نظر می رسد اما یکی از ما دو نفر ...

گله ای نیست  ،خدا خواست که آواره کند
یکی از ما دو نفر را یکی از ما دو نفر

چقدر سخت گذشت و چقدر پیر شده است
 پشت این پنجره حالا یکی از ما دو نفر

امیرمهدی صفایی

شاید امروز تلخ ترین روز زندگی باشه، دوازده کیلومتر راه رفتن تو یک اتاق 12 متری...

کاش خدا برای این همه غربت کاری کند...