با آمدنت چشم و دل از خواب گرفتم
تصویر تو را در همه جا قاب گرفتم
از خنده یکریز تو ای ساقی کوچک
پیمانه به پیمانه می ناب گرفتم
ای گوهر مقصود تو را آسیه آسا
با لطف خدا از دل سیلاب گرفتم
از ماه برای سفرت در شب رؤیا
کالسکه ی پولک رخ مهتاب گرفتم
یاران به خدا خواب و قراری اگرم هست
از دولت این کودک بی خواب گرفتم
#امیرمهدی_صفایی
امیرمهدی صفایی
کشتی بی‌بادبان را در دل دریا گذاشت
تا به دنیای پر از آرامش من پا گذاشت
یک شب برفی آرام آمد و آرام رفت
هم به روی برف و هم دل رد پایش را گذاشت
خواست با سرماى بیش از حد مجازاتم کند
لحظه رفتن نگاهى کرد و در را وا گذاشت
باد سرد از سردى این خانه ترسید و گذشت
آه،سرماى زمستان هم مرا تنها گذاشت
گفتنش سخت است اما او زمان رفتنش
خانه را در ساک خود جا داد، من را جا گذاشت
امیرمهدی صفایی
