دوست دارم این غزل خوانده بشه، گشت این غزل ماجراهای زیادیه...
مانده یک کوچه و تنها ، یکی از ما دو نفر
و مسیری که فقط با یکی از ما دو نفر...
یکی از ما دو نفر خواب عجیبی دیده است
ترسش این است مبادا یکی از ما دو نفر ...
قول دادیم به هم عاشق هم می مانیم
به نظر می رسد اما یکی از ما دو نفر ...
گله ای نیست ،خدا خواست که آواره کند
یکی از ما دو نفر را یکی از ما دو نفر
چقدر سخت گذشت و چقدر پیر شده است
پشت این پنجره حالا یکی از ما دو نفر
آخرین حرف دلش نامه ی کوتاهی بود
»دوستت داشتم« امضا: یکی از ما دو نفر
امیرمهدی صفایی
